Zoals de kop van dit verhaal al doet vermoeden, betekent luieren ook geen verhaal schrijven. Nu aan het eind van ons verblijf op dit eiland toch maar een verslag maken. Wat hebben we hier gedaan? Nou, eigenlijk niet veel. Luieren aan het strand, een beetje zwemmen, cocktailtje gedronken en gegeten natuurlijk. Ze hebben hier een foodmarket: geweldig. Je kunt hier je eigen rijsttafel samenstellen door aan te wijzen wat je lekker vindt, aan lange tafels schuif je aan en hebt zo aanspraak aan andere toeristen. Zo hebben we kennis gemaakt met een groep Chilenen. Eén jongen en vijf meisjes zijn op vakantie en slapen, low-budget, in hostels. Dat hoeft van mij nou niet zo nodig. Slapen op een slaapzaal en een gezamenlijke badkamer. Iets meer luxe is voor ons wel wenselijk, maar voor jongelui is het geweldig.

Gisteren hebben we een bootje met bemanning gehuurd en zijn we gaan snorkelen bij Gili Meno. Dat is het middelste eilandje van de drie. Het filmpje laat zien hoe dicht je bij de zeeschildpadden kunt komen, heel gaaf.

Oh, dat hebben we nog niet verteld: er zijn op deze drie eilandjes geen auto’s en brommers. Alles gaat te voet, op de fiets of met een paard-en-wagen. Wat een rust geeft dat, geen herrie en getoeter. Bij ons verblijf in het hotel horen ook twee fietsen. Deze rijden, wel met banden waarbij je op de velgen rijdt, en die wij niet kunnen inleveren bij de vuilstort, omdat ze die niet eens willen hebben. Elke dag gebruik gemaakt van de fietsen, toch wel handig. Van onze homestay naar het strand is ongeveer 1 km, dus met de temperatuur hier, is fietsen beter dan lopen.

Straks weer naar de haven en inschepen voor de terugreis naar Bali. Dan nog een laatste paar dagen in een homestay in Jimbaran. Dit ligt aan de westkust en is beroemd om zijn zonsondergang. Foto’s volgen.